Afgelopen weekend namen de maatregelen rondom Covid-19 op eens een sprint. Scholen zijn gesloten, horeca is gesloten, straten zijn leeggeraakt en mensen hebben zich voor vier weken in hun eigen huis opgesloten.
Ten eerste wil ik graan ingaan op hoe abrupt deze maatregelen zijn genomen. Scholen hadden geen tijd om zich voor te bereiden op een andere manier van lesgeven. Één van de grootste redenen dat het sluiten van scholen en universiteiten en het afbreken van stage’s een slecht idee is, is de mogelijkheid op achterstand. Als scholier merk ik al een achterstand, of moeite met het inhalen van stof, als ik vijf uur van een vak mis. Drie weken, dat is veel. Co-schappen en stages hebben een enorm strak rooster, deze maatregelen kunnen ervoor zorgen dat studenten een jaar langer over hun studie moeten doen. Scholieren vertonen ook minder expliciete symptomen en scholen hebben strenge hygiënteprotocollen aangenomen. Een school is een veilige omgeving, als scholieren zich hier de hele dag bevinden blijft het virus daar, bij de scholieren. Het verspreidt zich alleen onderweg naar school of huis. Extroverte kinderen/jongeren gaan zich eenzaam voelen en neigen naar ‘depressieve’ gevoelens als ze drie weken thuis zitten. Ze mogen nog wel buiten komen, maar het wordt van alle kanten sterk afgeraden, het meekrijgen van vrienden wordt hen zo lastig gemaakt. Aan de andere kant is het beter om allemaal een beetje achterstand op te lopen dan dat alleen de jongeren die thuis worden gehouden door hun ouders achterstand oplopen. Deze jongeren worden dan thuisgehouden omdat ouders angst ondervinden voor hun kind, zichzelf, of een broer(tje) of zus(je) van het kind dat thuis wordt gehouden, omdat hij of zij bijvoorbeeld astmatisch is of zich om een andere reden in de risicogroep bevindt.
In de horeca wordt vaak ’s middags voorbereid op wat er ’s avonds bereid moet worden, groente wordt gesneden, rijst wordt gekookt, vlees wordt ontdooid en ga zo maar door. Het abrupt de deuren moeten sluiten kan geleid hebben tot het weggooien van etenswaren die mensen graag in de supermarkt hadden willen kopen, maar al op waren voordat de vakkenvuljongen het vanuit de kar naar het schap had kunnen overhevelen.
Maarja goed, het is nou al eenmaal gebeurd, deze maatregelen zijn genomen, we kunnen hier niks meer aan veranderen. Zojuist heeft Rutte in een speech haarfijn uitgelegd waarom deze maatregelen zijn genomen, en waarom het zo belangrijk is. De enorme werkdruk die op mensen in de zorg komt te liggen, moet afnemen, of zo langzaam mogelijk oplopen. Dat is niet letterlijk verteld, maar een conclusie die uit de grafiek getrokken kan worden.
Anderzijds vraag ik mij persoonlijk af hoe erg het nou kan zijn, nu er al zo veel uiteenlopende symptomen bekend zijn en zo veel uiteenlopende uitingen van het virus. (Veldhuis, NRC 2020) (Keulemans, demorgen.be 2020) Maar uiteindelijk is het natuurlijk beter dat we kunnen denken dat we het overschatten dan dat we denken dat we deze situatie overschatten.
Mij lijkt het dat het niet alleen om de werkdruk van mensen in de zorg gaat (niet dat ik jullie onbelangrijk vind hoor, shoutout naar jullie, kusje van mij (wel vanaf minimaal 2 meter afstand, want kusjes kunnen viruscellen overbrengen), trots op jullie werk), maar ook om de economie. Als de piek van zieken in één keer komt, waar kunnen we dan nog eten kopen? Welke taxi of bus kan mensen nog naar een ziekenhuis brengen als ze die zorg nodig hebben? Welke arts is er dan nog over om mensen te helpen?
Het gaat hier om een samenhang van politiek, maatschappij en economie, mensen moeten het vertrouwen in de regering behouden. Ondanks dat mensen echt moker erg kunnen overdrijven, vind ik enige paniek toch geheel begrijpelijk. Een virus dat we niet kennen en een onbekende vorm van griep veroorzaakt, dringt ons oranje leeuwenterritorium in. (Enige vorm van nationalisme vind ik wel gepast in een tijd waarin solidariteit en saamhorigheid gewenst zijn) De mensen met veel paniek veroorzaken langzaamaan lichte paniek bij anderen. Als de regering zo nuchter was gebleven, hadden mensen vertrouwen verloren en dat komt kamerleden ongunstig uit, want verkiezingen komen steeds dichterbij. Het volk zou op den duur in complete chaos uitbarsten. Als samenhang tussen politiek en maatschappij verstoord wordt of wegvalt, heeft dit ook desastreuze gevolgen voor de economie. (Niet alleen voor de beurs, want dat is toch al zo) Ik geloof namelijk niet dat politici het oprecht zo sneu vinden voor de opa of oma van een burger die ze nog nooit hebben gesproken. Dit wordt alleen gezegd om hun eigen reputatie te behouden zodat het volk geen vertrouwen verliest, de economie draaiende blijft, de zorg ziek volk kan opvangen en hoerdoor ook weer de economie draaiende blijft.
Tot slot wil ik het betreft de toespraak van premier Rutte, nog even hebben over de woordkeus en de formulering van bepaalde statements. Het is goed dat dit aangepakt wordt, en dat is uitgelegd waarom en hoe. Hij heeft dit natuurlijk niet zelf geschreven, maar worden als ‘ongekende omvang’ en ‘crisis’ kunnen mogelijk nog meer paniek zaaien. Het is inderdaad crisis, maar het was een woord niet niet genoemd had hoeven worden. Evenals ‘ongekende omvang’. Mensen die nuchter zijn zullen toch wel nuchter blijven, mensen die in paniek zijn kunnen ofwel een beetje gerustgesteld worden ofwel nog meer in paniek raken. Zelf denk ik dat deze toespraak nog meer paniek heeft gezaaid, maar alles wel verduidelijkt heeft.
Zoals Rutte stelde; het virus heeft ons land in zijn greep en zal dit voorlopig blijven doen. (ik hoop dat ik het juist parafraseer want in heb geen zin in een Baudet-situatie, maar waarschijnlijk is iedereen dat incident alweer vergeten door de Corona) Het is goed om nuchter te blijven en kritisch na te denken, maar zeiken op deze maatregelen heeft toch geen nut. En als je écht kritisch en nuchter kunt nadenken, dan kun je ook begrijpen waarom deze maatregelen zijn getrokken. Namelijk het afnemen of geleidelijk verspreiden van de druk in de zorg en het redden van de samenhang tussen politiek, maatschappij en economie.